זה סולו על אישה שמתחפשת לכל מיני דברים, מסע אסוציאטיבי בתודעה שלה. בתהליך על הסולו הזה הבאתי לסטודיו טקסטים יומניים שבהם דיברה מתוכי אישה. כשהקלטתי אותם, ונתתי לה קול, הפחתי חיים בפנטזיות כמוסות. האישה שאני לא החלטית, לא עקבית, לא מושלמת, היא מבולבלת וגם נחושה לרצוח הכל לרבות הגוף שלה.
היא דמות עצמאית אבל גם מתמזגת עם אמא שלי, עם הפסיכולוגיות שלי, עם זהר וגנר ועם שרית חדד. מינקות חיפשתי דמויות נשים להיעלם בתוכן, להתמזג איתן. כשנחשפתי לזהר וגנר הרגשתי שמצאתי את מבוקשי בדמות נשית ופרובוקטיבית, אבל המפגש איתה הוביל להתנגשות חזיתית של המושג אישה עם הגוף שלי.
בשנה האחרונה אימצתי את ההגדרה א-בינארי.ת ביחס לעצמי. זה קרה בעקבות תלאות רבות, אבל ובלבול. ההגדרה הזאת מקבלת את הזהות המגדרית שלי כדבר תהליכי ודינמי, שנותן תוקף לתחושות של זרות ודיספוריה בלי לחתור למסקנה חד-משמעית.
מוסיקה: ג'ון קנדר ופרד אב (גרטה קלר וג'ואל גריי), נאם ג'ון פייק, מדונה, קובי פרץ, זהר וגנר והמסריחים, שרית חדד
טקסטים: אוהד מזור
תמונות וטיזר: מאי ג'רפי
תודה מיוחדת לבן גרין, רוני רחמים, מאי ג'רפי ולהקת מחול בת-שבע
-
This is a solo about a woman that dresses up as many things. An associative voyage into her consciousness. In the process, I brought to the studio diary-like texts in which a woman spoke out of me. When I recorded them, giving her a voice, I breathed life into secret fantasies. The woman I am is indecisive, inconsistent, imperfect, confused but determined to kill everything including her own body.
She is an independent character but merges with my mom, my psychologists, Sally Bowles from Cabaret, and Zohar Wagner. Since my infancy, I’ve sought woman models to embody. When I encountered Zohar Wagner I thought I had found what I was looking for, but instead, I crashed head-on into the term "woman".
In the last year, I have embraced myself within the term non-binary. This definition helps me accept my gender identity as a dynamic process, that validates feelings of dysphoria and alienation without striving for an unequivocal solution.
Music: John Kander and Fred Ebb (Greta Keller, Joel Grey), Nam June Paik, Madonna, Kobi Peretz, Zohar Wagner and the Stinkies, Sarit Hadad
Text: Ohad Mazor
Photos and Teaser: Myy Jeraffi
Special Thank you to Ben Green, Roni Rahamim, Myy Jeraffi and The Batsheva Dance Company
-
هذه قطعة فردية منفردة عن امرأة ترتدي العديد من الأشياء. رحلة ترابطية في وعيها. في هذا العمل، أحضرت إلى الاستوديو نصوصًا تشبه المذكرات تحدثت فيها امرأة مني. عندما قمت بتسجيلها، وأعطيتها صوتًا، تنفست الحياة في الأوهام السرية. المرأة التي أنا عليها غير حاسمة، غير متسقة، ناقصة، مرتبكة لكنها مصممة على قتل كل شيء بما في ذلك جسدها.
إنها شخصية مستقلة، ولكنها تندمج مع أمي، مع علماء النفس لدي، مع سالي بولز من كباريه، ومع زوهار واغنر. منذ طفولتي، كنت أبحث عن عارضات أزياء لأجسدهن. عندما قابلت زوهار واغنر ظننت أنني وجدت ما كنت أبحث عنه، لكن بدلاً من ذلك اصطدمت وجهاً لوجه بمصطلح «امرأة».
في العام الماضي اعتنقت نفسي ضمن مصطلح غير ثنائي. يساعدني هذا التعريف على قبول هويتي الجندرية كعملية ديناميكية، تتحقق من مشاعر خلل النطق والاغتراب دون السعي لإيجاد حل لا لبس فيه.
الموسيقى: جون كاندر وفريد إيب (جريتا كيلر، جويل غراي)، نام جون بايك، مادونا، كوبي بيرتس، زوهار واغنر والستينكس، ساريت حداد
النص: أوهاد مزور
الصور والفيديو التشويقي: ميي جرافي
شكر خاص لبن غرين، روني رحميم٫ مي جرافي وشركة باتشيفاع للرقص
